Hiszpania jest dziedziczną monarchią parlamentarną. Na czele Królestwa Hiszpanii stoi wywodzący się z dynastii Burbonów król Filip VI. Monarcha, mimo iż cieszy się ogromnym autorytetem w społeczeństwie nie ma w swych rękach żadnej realnej władzy, choć przysługuje mu prawo łaski, może też na wniosek premiera rozwiązać każdą z izb parlamentu oraz nie podpisać ustawy. Mianuje on szefa rządu, który zawsze wywodzi się ze zwycięskiego ugrupowania. Może wygłaszać orędzia do narodu (w wyjątkowych sytuacjach). Jest również najwyższym dowódcą wojska. Król przeznacza 1/3 czasu na sprawy wojskowe, organizuje manewry i przyjmuje generałów i admirałów na audiencjach (może też promować wojskowych na te stanowiska).
Konstytucja Hiszpanii uchwalona została dnia 31 października 1978 roku przez Nowe Kortezy. 6 grudnia 1978 roku w ogólnonarodowym referendum konstytucja została zatwierdzona i w tym samym roku dnia 27 grudnia podpisana przez króla. Jej uchwalenie było możliwe dzięki demokratycznym przemianom, zapoczątkowanym po śmierci generała Franco uchwaleniem Ustawy na rzecz reformy organicznej, przewidującej głosowanie powszechne do parlamentu i odrzucającej zasadę reprezentacji organicznej. Konstytucja ustanawia gwarancje demokracji politycznej oraz system rządów parlamentarno-gabinetowych. Zgodnością prawa z konstytucją zajmuje się Trybunał Konstytucyjny, powoływany przez króla na 9-letnią kadencję.
Parlament Hiszpanii (Kortezy Generalne) składa się z Senatu (izba wyższa) i Kongresu Deputowanych (izba niższa). Senat liczy 266 senatorów, a Kongres Deputowanych – 350 członków. Kadencja Kortezów trwa 4 lata.
Zgodnie z art. 54 konstytucji Kortezy wybierają komisarza zwanego Obrońcą Ludu (Defensor del Pueblo), którego funkcja odpowiada urzędowi ombudsmana.
Realizowana w Hiszpanii polityka społeczna obejmuje swym zakresem zabezpieczenie i pomoc społeczną, ochronę zdrowia i politykę oświatową. Zabezpieczeniem społecznym są objęci wszyscy pracujący. Składki na fundusz ubezpieczeniowy są obowiązkowe, także dla pracujących na własny rachunek. Fundusz jest również dotowany z budżetu państwa, są z niego wypłacane emerytury i renty oraz zasiłki macierzyńskie, chorobowe, dla osób bezrobotnych czy ludzi starych oraz na wypadek śmierci. Opieka zdrowotna jest odpłatna, lecz częściowo refinansowana z funduszu ubezpieczeniowego. W przypadku leczenia szpitalnego i stosowania leków zwrot kosztów jest całkowity.
Nauczanie jest bezpłatne i obowiązkowe dla dzieci w wieku 6–16 lat. Nauka w szkole podstawowej (Educación Primaria) trwa 6 lat, w szkole średniej (Educación Secundaria) również 6 lat w dwóch cyklach: I – 4-letni (Educación Secundaria Obligatoria lub ESO), będący kontynuacją szkoły podstawowej i II – 2-letni (Bachillerato), przygotowujący do studiów i zakończony maturą (Prueba de Acceso a la Universidad, PAU lub potocznie selectividad).