Sieć rzeczna kraju jest dość gęsta; najwięcej cieków skupia się w zachodniej i północno-wschodniej części, ale rzeki liczne są w wielu innych miejscach. Główne rzeki Hiszpanii to Tag (731 km,), Gwadiana (778 km), Duero i Gwadalkiwir (657 km), uchodzące do Atlantyku, oraz Ebro (930 km, najdłuższa rzeka w kraju), która wpada do Morza Śródziemnego. Do pozostałych rzek uchodzących do Morza Śródziemnego należą: Júcar (498 km), Segura (325 km), Turia (280 km). Pozostałe rzeki uchodzące do Atlantyku to: Miño (310 km), Navia (159 km), Tambre (134 km), i Guadalete (157 km). Najdłuższą rzeką na Półwyspie Iberyjskim jest Tag, który na długości 225 kilometrów odcinek płynie przez Portugalię; łącznie rzeka ta liczy 1010 km.
Główne rzeki kraju, jak Tag czy Gwadalkwir, wyżłobiły przez tysiące lat głębokie doliny, w których licznie występują progi sprzyjające rozwojowi hydroenergetyki. Rzeki Hiszpanii cechują się zmiennością stanu swych wód, co jest spowodowane rocznym rozkładem opadów. Najobfitszą w zasoby wody jest Duero, ale i jej poziom ulega znacznym zmianom w ciągu roku. Istnienie licznych progów uniemożliwia żeglugę, jedynie Gwadalkiwir jest żeglowny w dolnym biegu. Dopływy są wykorzystywane do celów irygacyjnych, co jednak jest możliwe tylko dzięki budowie dużych zbiorników retencyjnych.